"Jeśli zapomnę o Nich, Ty, Boże na niebie, zapomnij o mnie..”
Te słowa naszego narodowego wieszcza, Adama Mickiewicza, w miejscu martyrologii setek tysięcy osób wydają się najodpowiedniejszym wyrazem uczuć, jakich doświadcza się na terenie byłego obozu zagłady w Bełżcu. To nieme świadectwo bestialstwa, nienawiści, nietolerancji i dyskryminacji nadal pozostaje tragicznym memento nad okrucieństwami "niepięknego wieku XX”.
Uczniowie naszego Liceum (klasa 1c, Koło Naukowe Historyków) oraz Gimnazjum im. Absolwentów I LO w Przemyślu pod opieką profesorów: Lucjana Faca i Jarosława Dyrdy, wraz z członkami Koła Naukowego Historyków Studentów Uniwersytetu Jagiellońskiego na czele z dr Tomaszem Pudłockim, 13 grudnia 2010 roku mieli możliwość odbycia zajęć dydaktycznych i lekcji muzealnych w Bełżcu.
Wspólnie pochylaliśmy się nad zagadkami i zbrodniami nazizmu, II wojny światowej, w szczególny sposób zwracając uwagę na ofiary Holocaustu i sytuację ludności żydowskiej na terenie Przemyśla. Zajęcia, podczas których dowiedzieliśmy się m.in. o narodzinach nazizmu w Niemczech, działaniu obozu zagłady, akcjach przeciwko ludności polskiej oraz wyznania mojżeszowego, gettcie przemyskim i życiu codziennym zamkniętych tam ludzi, prowadzili dyrektor Muzeum, Tomasz Hanejko oraz asystent muzealny, pani Ewa Koper. W zajmujący sposób przybliżyli nam ten tragiczny okres w dziejach ludzkości, wyjaśniając równocześnie symbolikę miejsca kaźni ok. 500 tys. osób, przede wszystkim Żydów polskich, ale także pochodzących z Niemiec, Austrii, Czech, Słowacji.
Muzeum-Miejsce Pamięci w swojej koncepcji architektoniczno-rzeźbiarskiej obejmuje obszar całego dawnego obozu zagłady. Najważniejszymi elementami są zaznaczone miejsca masowych grobów; to cmentarzysko przecina "Szczelina-Droga”- zmierzający nią mają wrażenie zagłębiania się w ziemię, ukrywającą jedno z największych mogił świata. Na końcu tej drogi umieszczono "Niszę Ohel”, gdzie znajdują się symboliczne imiona ofiar (gdyż ich dokładne dane nie są znane, Niemcy nie prowadzili ewidencji więźniów, nastawiając się na jak największą ich ilość), zmuszające do zadumy i refleksji nad tragedią tych ludzi. Także rosnące na tym terenie drzewa to jedyni żywi, choć niemi świadkowie zbrodni. Cały teren świadczy o wyjątkowości tego miejsca i nakazuje pamiętać o niewinnych ofiarach terroru i nienawiści.
- 3912 odsłon
